Vanacht heb ik heerlijk geslapen, boven in de bergen was het namelijk lekker koel. Om 07:30 word ik wakker en ben verbaasd dat nog niemand herrie aan het maken is. Iedereen is denk ik moe van de eerste 2 dagen en van de apres ski-party. De rest slaapt nog dus ik doe een rondje camping, prachtig om zo van onderaan de piste omhoog te kijken. Onze v-snaar maakte steeds meer lawaai gister dus ik ga hem wat strakker zetten. Ondertussen ruimt Jaap de tent op en warmt de knakworsten op. André zet de kachel wat minder warm, dit klinkt als een simpel klusje maar als je bediening niet werkt dan moet je aan het schroeven en handmatig de boel dicht zetten.
Na een lekker uitgebreid ontbijt met knakworst, gekookte eitjes en oplos koffie gaan we op pad. Op de route beschrijving staat dat we vandaag maar 350 kilometer gaan rijden maar de reistijd is toch minimaal 7,5 uur. Dit is wat de organisatie een “rustdag” noemt! Blij gaan we van start, want zo weinig kilometers in zo veel tijd betekent mooie routes. De route is vandaag van Italië naar Slovenië. Onze vermoedens kloppen, weer bijna alleen maar haarspeldbochten en mooie bergpassen. Op zo’n 2/3 van de route komen we langs een groot stuwmeer waar tientallen andere carbagerun deelnemers geparkeerd staan, zou er gezwommen worden?? Wij gaan kijken en ja! Dus hup de zwembroek aan en de shampoo en douchegel mee. Als het buiten warmer is dan 35 graden dan is smelt water uit de bergen, wat misschien zo’n 15 graden is, erg koud. Maar wat heerlijk verfrissend om je even te kunnen wassen en opfrissen. Snel weer door want we krijgen honger!
We stoppen bij een eettent waar meerdere runners staan, dan zal het eten wel lekker zijn dachten we. De hele toko zit vol met druk pratende Nederlanders en de serveerster die alles in haar eentje moet doen wordt helemaal gek! Het drinken halen we zelf aan de bar, dit wordt ingeschonken door de eigenaar die al 8 jaar niks in de bediening of achter de bar heeft gedaan. Alles duurt dus lang en sommige krijgen niet wat ze besteld hadden. En wat je bestellen kon was minimaal want al het vlees was al uitverkocht. De serveerster en eigenaar, die trouwens allebei vloeiend Engels spraken, vertelden dat er al vanaf 14:00 uur runners op het terras hebben gezeten. Wij denken dat ze een maand omzet op 1 dag haalden. Maar uiteindelijk heeft iedereen lekker gegeten van de Sloveense keuken en kunnen we het laatste uurtje naar de finish gaan rijden.
Het laatste stuk is door kleine slaperige dorpjes, maar de bewoners staan met zijn allen ons op te wachten. Iedereen zwaait en lacht, wat een gastvrij en blij volk die Slovenen. In een haarspeldbocht worden we staande gehouden door een bewoner, hij vindt het prachtig al die auto’s die langs komen. Na een tijdje handen en voeten communiceren krijgt Patrick een Sloveens biertje van hem en rijden we verder. De finishlocatie is op een drafbaan, toch leuk als een andere hobby van mij voorbij komt tijdens deze week. Snel de tent opzetten en richting de muziek, een gezellig plein is opgezet waar een feestje gebouwd wordt. Na een paar biertjes en enorm veel aanspraak over onze led schoenen gaan we maar eens slapen. Morgen naar Bosnië dus dat wordt een lange dag! Het mobiele internet in Bosnië is enorm duur dus ik zal mijn verhaal over morgen pas vrijdag posten zodra wij Kroatië in rijden. Tot dan!