Het was vandaag een geweldige dag maar laat ik eerst beginnen met wat er gister nog gebeurt is nadat ik mijn verhaal gepost had. Na een half uur knus tussen een slapende Jaap en een draaiende, woelende André gelegen te hebben in een tent zo warm als de Sahara zijn André en ik er weer uit gegaan. Na wat overleg ben ik in de auto gaan liggen want dat ging vorig jaar ook goed. Maar ik kon mijn draai niet vinden en daarom heb ik vanacht amper geslapen en werd ik wakker met een kreukel in mijn rug. We hadden allemaal slecht geslapen door de warmte dus onze start was moeizaam.

We vertrokken pas als één van de laatste, iets wat vaak betekent dat je ook laat op de finish zal zijn! Maar goed vol goede moed vertrekken we, ik zit achterin en val eigenlijk direct in slaap. Pas als we dik 110 kilometer er op hebben wordt ik wakker, maar ik ben weer de ouwe en voel me top fit! Ik hoor dat ik alleen maar saaie snelweg kilometers door Duitsland gemist heb, dikke prima dus! Net voor de grens van Zwitserland werd ik wakker, gelukkig maar want zelfs snelweg rijden is prachtig in Zwitserland! Wat wel weer het nadeel van Zwitserland is zijn de boetes…. Wij waren nog geen 50 meter het land in of zowel Patrick als wij worden geflitst…..zucht! Maar dat laten wij onze dag niet verpesten want de tweede helft van de dag zou bestaan uit berg passen richting Italië.

Wij hebben twee hele mooie bergpassen gereden en het hoogste punt voor zo ver wij weten was ongeveer 2100 meter. Hoog genoeg voor sneeuw, waar wij dan ook als kleine kinderen een sneeuwballen gevecht gingen houden(filmpje hier van is al online). Terwijl wij geparkeerd staan voor een paar mooie foto’s komt er een politie auto aan gereden. Oh oh, zou die onze blauwe lampen gezien hebben? De organisatie had nog gewaarschuwd op de strenge regels van de Zwitsers dus wij vreesde het ergste! Maar oom agent parkeerde strak naast ons en vraagt of hij een foto mag maken. Dit is serieus het derde jaar op rij dat de politie van een “vreemd” land met ons en onze auto op de foto wil!! Na de tweede bergpas misten wij de afslag naar de derde, optionele bergpas, deze zou zelfs tot bijna 3km hoogte gaan.

Ondertussen hebben wij een chauffeurs wissel, Jaap had het eerste deel gereden en André over de bergpassen dus ik was aan de beurt in Italië. Wij besloten om door een nabij gelegen natuur reservaat te rijden, om de 3e bergpas te compenseren. Patrick had deze route gevonden door een beetje navigeer speurwerk. Een goede keuze bleek want wij werden getrakteerd op prachtig uitzicht en de Dolomieten, een wereld erfgoed. Langs die route zijn we wezen eten bij een pizzeria want ik vind, als je in Italië bent eet je pizza! Ik zo blij als het maar kan en met een volle maag weer op pad.

Ondertussen halen wij een mijlpaal voor onze auto, de teller springt op 00000 omdat de cijfertjes op waren! Daarna nog kilometers lang haarspeldbochten omhoog en naar beneden. Ondertussen begint het te druppelen en ineens is het stortregen, overal om ons heen onweersflitsen. Maar geen donderslagen te horen, totdat ineens een enorme knal waarvan alles begint te trillen. Heerlijk zon onweersbui die net de bergtop niet over komt! Ondertussen zijn wij na 627 kilometer gearriveerd bij de finish. Wij hadden verwacht als één van de laatste te zijn maar dat was niet zo! Een enorme file het terrein op stond er, maar wij kwamen door onze zelf verzonnen route vanaf de andere kant dus wij konden er zo tussen. Bij de finish is het een enorm zooitje omdat het nog steeds zo regent. De finish locatie is bij een ski oord en je kan je tentje opzetten onderaan de piste. Wij doen dat niet want wij slapen graag bij de auto, sterker nog ik slaap graag in de auto!

Uiteindelijk werd het droog en hebben wij onze auto’s en tentjes strak tegen een winkel aangezet dus wij staan lekker beschut! Nog even snel de apres ski tent in met mijn mooie Rudolf kerst trui aan want ik heb hem tenslotte niet voor niks mee! Nu kruip ik lekker mijn slaapzak in en ga ik kijken of ik nu beter slaap achter in de auto! Morgen richting Slovenië, tot dan!

Verslag dag 2, door onze reporter Joost